Yol Şiiri - Mihrican Tunç

Her adım biraz eksiltir insanı,
Biraz da tamamlar...
Kimi yolda kaybolur,
Kimi kendini anlar...
Yol uzun be,
Ama her adım bir hatıradır...

Taşına tozuna aldırmadım hiç,
Yürüdüm sessiz, içim delik deşik.
Her nefeste sustum, biraz eridim,
Bazen kayboldum, bazen dirildim.
Hiç olmayı öğrendim , varlık ağırdı,
Kalabalık içinde yalnız kalmaktı yargı.
Beklerken sessizliğe değil gerçeğe uyandım,
Kırıldım ama sonunda kendime dayandım.

NAKARAT ( Sesi düşür)

Yol uzun, rüzgar karşıdan eser,
Kalbim yorgun, ama hala sezer
Her adım iz, her yara ders,
Kendime giden yolda sustum , yeter.

Yollar hep bir gidişi anlatır,
Ama içimde kalan sessizlik kanatır.
Bir adım atarsın, bir ömür silinir,
Her dönüşte başka biri belirir.
Kimi yollar yakar, kimi kalbe dokunur.
Dönsem bile ben artık aynı değilim ,
Kırıldım , ama kendimle barıştım, sevdim.

NAKARAT

Yol uzun , rüzgar karşıdan eser,
Kalbim yorgun, ama hala sezer.
Her adım iz, her yara ders,
Kendime giden yolda sustum , yeter.

Her adım bir iz...
Her yara bir hatıra...
Ve sonunda öğrendim...
Kendime giden yol, içimden geçer...