Yol Şiiri - Hamit Atay

YOL

Yol…
Bazen bir kaçış değil,
Bir karar olur.
Bazen de bir haykırış,
Ama sessizce.
Bir sabah uyanırsın,
Aynadaki yorgun yüze bakarsın
Ve dersin ki:
“Buraya kadar.”
Artık ne açıklama beklersin,
Ne bir özür, ne de dönüş.
Sadece yürümek istersin.
Yalın, sessiz, kararlı.
Yol,
Kimseye anlatmadığın hesaplaşmadır.
İçinden geçen "keşke"leri
Geride bırakma sanatıdır.
Ben yürümeye başladım.
Kimsenin alkışına, onayına ihtiyacım olmadan.
Ne taşıyorum içimde birini,
Ne de bekliyorum birini ardımda.
Sustuğum yerden başladı bu yol.
Ağladığım gecelerden değil,
Kendi içime döndüğüm,
Gözyaşlarımı kendim sildiğim sabahlardan.
Şimdi nereye giderim bilmiyorum.
Ama biliyorum:
Artık geri dönmüyorum.
Ve bu,
Özgürlüğün en güzel hâli.
Hamit Atay