Yol Şiiri - Sinan Kılıçarslan

ah sana gelemediğim yollar
kendimi don kişot sandığım yollar
gözlerin bir yol emanetçisi
bak çığlık bile kalmadı

sana sunulan ellerim
yok sayılan belleğim
ellerim hep soğuk bunun için hep sıcak kal dediğin günler
zaman ne kadarda vakitsiz deçiyor
oysa dur diyeceği tek şey aşktır zamanın

bilemem kaç yol ayırımı geçtim gözlerinin telaşından kaçmak için
bütün yel değirmenlerini saçların sanmam
her hikayeyi sana yormam

kaçıp kurtul diyen dost ağızlarının bekleyişi
bir pazar sabahı unutkanlığı ile aklımda sana dair kalıntılar
bu sabah erken uyanmış olmanın cesareti
sesine uyandığım bir seyyar satıcının seni hatırlatması

bir gün dönemesem dönmemişimdir
dediğin felsefik referansın
oysa bütün diller bütün dinler..
bütün felsefe hep insana niyet etmiştir
sırf bunun için sokrat ruhu icat etti..
ve insan eliyle yapılan her şey gibi o da tükendi

şimdi bir pazar sabahının imkanına sığınıp sana yazarken
yazılan şeyin şiir olmasını umarken
bütün erken ölümler gibi
hatırladığım yüzün..