Yoksun Sen Şiiri - Kadir Özdemir

Sanma ki;
Ekmeğim, aşım, ilacım yok...!
Var!
Var!
Var elbette...!
...
Ama
....
YOKSUN SEN...

Ellerini ekmeğime katık yapardım.
Tenini ekmeğim aşım diye yerdim.
Hasta olsam sıcaklığında dinlenirdim.
Ben seni hayat diye bilirim...

Bilmezdim bitkisel hayatı.Öğrendim!
Kanıma kattıkları sıvıyla yaşıyorum.
Kapanmış bilincim bir şey duymuyorum.
Ben seni hayat diye bilirdim...

Zaman anlamını yitirmiş hissetmiyorum.
Dün neydi? Bugün günlerden ne bilmiyorum.
Yarın mı? Ya sen geleceksin yada ben öleceğim.
Ben seni hayat diye biliyorum...

Bir gün, elbet bir gün bende yaşayacağım.
Geleceksin ve ellerinde hayat bulacağım.
Yeniden duyacak, hissedecek, ADAM olacağım.
Ben seni hayat diye biliyorum ve bekleyeceğim...

23Haziran2Bin6
kadir_&_ridak