Yoksun İnanç Şiiri - Kenan Gezici

Ne zaman gözümü kapatırım, gelen olmaz işler,
Geçer durur çaresizliğim deki gönül bitkinliğim.
Sizleri düşündüm ürperdim en çok yaralı yönüm.
Nedir bu gürültü der demez göğsümden geliyor,
Ağzıma doğru ilerliyor yalnız ondan fark ederim.
Keyfime el koyanlar, doğan güneştir bahaneleri.
El basmadan andıma sadık kalmam çaresizlikleri.
Ah bilebilseydim başıboş, serkeş, tutkulu yokluğa.
İhanete, minnete ve azara bu kadar sabır mı ederdim.
Karar verildi karar verici yok etmeye her an yeminli.
Sapağında durdum ardımda kristalden çiçekler dizili.
İsteksiz sesler kulağımda etimde ve de derimde.
Paslı ağızları öpmek karanlık koridorlarda şimdi.
Nasıl öpeyim, öpmek gelmiyor içimden.

Kenan Gezici 29 06 2025