Pencerenin ardında can çekişen bir adam
Ne kadar uğraşsa da günü güne uymuyor
Ne sevecek bir kalp var ne de sığınacak dam
Gözleri bulutlanmış kulakları duymuyor
Gece ilerledikçe şehirler yorulmakta
Tükendikçe bedenler hevesler durulmakta
Sığındığı sokaklar onlardan sorulmakta
Ölüm bile kalbine artık korku koymuyor
Her gece yaslandıkça bankın demirlerine
Artık zaman yetmiyor gönül tamirlerine
Bir tek yıldızlar uyar onun emirlerine
Dünya bir olmuş onu insanlıktan saymıyor
Yağmurlar siliyorken yoldaki izlerini
Gecenin karanlığı kaplamış yüzlerini
Kapatmak istiyordu yorulmuş gözlerini
Cehalette yaşayan uykulara doymuyor
Coşari adaletin olmadığı dünyada
Toplumun yönetimi kalıyor eşkıyada
Karanlığa alışan korkuyor ki ziyada
Onca haksızlıklara karşı aklı aymıyor
21.12.2024/Samsun
Kayıt Tarihi : 27.9.2025 06:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!