Yoksulluğu kim anlatabilir, yoksuldan başka!
Yoksulken varlığa da konsa insan,
Tek hazinesi yokluğu bilmesi...
Varlığı elinden gitse de koymaz,
Hayatı bilir,mücadele etmeyi...
Yoksulluk anlamlılıkları taşır bağrında,
Hüzünleri sevinçleri bambaşka...
Yoksul sevinir ekmeğini böldüğüne,
Kimi zengin sevinir,mekanlarda savurduğu paraya...
Yoksul üzülür, insanların bencilliğine...
Kimi zengin üzülür daha fazlası diye-e-e
Yosul ağlar,canlar yanar yakılır diye...
Kimi zengin,ölen ölmüş banane diye...
Demem o ki; yoksulluk,
Ağır bir yük olsa da kimi zaman,
Yoksulluk bir yoldur,
İnsan olmaya yapılan bir yolculuktur.
Her insan taşıyamaz elbet şaşırır kalır,
Taşıyabilense hakeder kazanır.
Bu savaşı verdin mi,
Ödülün her koşuluyla bilmektir yaşamı yaşamayıııııııııııııııııı!
Tanımaktır gerçekten insan olanı!
15.Temmuz.2006
Müjde Uzun
Kayıt Tarihi : 15.7.2006 13:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
-Hambal,sahip olduğu yüktaşımada kullandığı ipin hesabını verirken bile zorlanacakken,
Vay zengin olanların haline.=:))))
dev aynasında görürken kendini
benim yerime
ben halen geçmişimde yaşadığım
çocukluğumu hatırlarım
küçük bir şehrin
kenar mahallesinde
annemle beraber
mahallenin sığırlarının peşinde
tezek yapmak için
inek boku topladığım günlerimi...
Ar ederim isimli şiirimden bir bölüm eklemek istedim yorum olarak. Zengün yüreğiniz fakir kalmasın.
sevgilerimle kutluyorum.
TÜM YORUMLAR (5)