Yoksulduk Şiiri - Muhlis Şutanrıkulu

önceleri yoksulduk
her şeye heveslenirdik
gözümüz kalırdı
daha doğrusu fakirdik
hiç bedenime göre
elbise giyemedim
seneyede giyersin dediler
bir beden büyük alırlardı
okul önlüğümün yakası naylondu
boynumu keserdi
buz tutardı ayak uçlarım
yamalı pantolonla dolaşırdım
bazen utanırdım
önceleri çocuktum
ağrıma gitmezdi
ne zaman yüreğime
sevda düştü
utandım fakirliğimden kaderimden
belki hiç bir şeyim yoktu
candan sevan dostlarım
arkadaşlarım vardı
şimdi her şeyim var
yanımda hiç kimse yok
yanlızım gelde özleme
o yılları