Yoksul sokak Şiiri - Ahmet Nejat Alperen

Yoksul bir sokaktım,
Adımların hiç uğramadı.
Bir mendil gibi katlanmıştım,
Avuçlarında unutulmuş bir dua gibi.

Sen geçtin, Ama ben kalamadım.
Bir gölge gibi sürüklendim ardından,
Sesin bile dönüp bakmadı.

Gözlerim, Seninle dolu bir boşluktu.
Her bakışta seni aradım,
Ama her yüzde eksik kaldın.

Aşk, Bir çınarın altında unutulmuştu.
Ben o ağacın gölgesinde bekledim seni,
Yoksul bir sevda gibi,
Kırık bir saat gibi,
Zamanı durdurmaya çalışarak.

Senin yokluğunda bile,
Sana dair ne varsa zengindim.
Ama senin varlığında,
Kendime bile yetemedim.