Yoksul Şiiri - Tuncay Akdeniz

Yoksul kaderine darılır küser
Dertlerine yanar benim yoksulum
Yazın ayında ona kar tipi eser
Ağustos da donar benim yoksulum

Yaz kış soğuk olur evinin içi
Yoksulluktur bunun günahı suçu
Beş nüfusun varı bir topal keçi
Suya ekmek banar benim yoksulum

Yoksul diye bakmadılar yüzüne
Don giyemez ağrı girer dizine
İnanmazlar bunun doğru sözüne
Umutların söner benim yoksulum

Yardım eden çoktur yoksul düşküne
Bazısı güvenir saray köşküne
Kimi alay eder döner şaşkına
Devran sana döner benim yoksulum

Tuncay da derdini derdine katar
Yoksulun çilesi ölünce biter
Ağayla işçisi yan,yana yatar
Acıların diner benim yoksulum