Yokluk Vakti Şiiri - Dünya Yükünün Hamalı

Nihal Hanefendiciğim’e

(İçime dokunan bir yokluk vakti)

Gülüşün yoksa bugünlerde,
Rüzgâr da eksik eser penceremden…
Araban yoktu, evin de sessizdi.
Belki göğe çıktın biraz,
Belki içinin sedirine çekildin.
Belki de yürüyorsundur,
İçindeki kalabalıklardan uzak…
Merak ettim seni, yargılamadım.
Adını içimden geçirdim sadece—
Ve dua gibi dokundu dilime.
Ey zarif gölge,
Senin olmadığın yerde
Saat çalışır ama zaman akmaz.
Ben seni sormuyorum,
Ben seni duymak istedim sadece—
Sesinle değil, varlığınla.
Ve eğer yoksan şimdi,
Ben varım sana yer olmak için.