Yokluk Şiiri - Orhan Börcek

Sorulursa halimiz iç güveyden hallice,
Yaban olmuş gülümüz aşk bağımız çoraklık.
Tükenmiş mecalimiz neticesi bellice,
Dosta kıymet vereli kesemizde kuraklık,
Durgunluğun sebebi olmaz olsun bu yokluk …

Ahvalimiz bilinmez anlatan olmayınca,
Anlayana aşk olsun rezillik diz boyunca.
Unu kuru tuz kuru karınları doyunca,
Nerden bilsin açlığı çekmemişse gariplik,
Kırgınlığın sebebi kör olası bu yokluk …

Pusu kurmuş fırtına dümenimiz ters dönmüş,
Gözü hırs bürüyenin gönlündeki nur sönmüş.
Ucube sıfatından kendi bile tiksinmiş,
Yüreğimiz taptaze bahtımızda çürüklük,
Çirkinliğin sebebi olmaz olsun bu yokluk …

Yıkmış felek garibi yok yere süründürür,
Memleketi satanlar gün gelir hesap görür.
Sevinmesin gammazlar it ürür kervan yürür,
İki yüzlü olanın mayasında bozukluk,
Dargınlığın sebebi kör olası bu yokluk …

Gönlümüz sürç-i lisan kabul etmez hitapta,
Şirret ile şeytanlık öğretilmez mektepte.
Emanete ihanet yazmaz hiç bir kitapta,
Haset ile fesadın alfabesi alçaklık,
Gerginliğin sebebi olmaz olsun bu yokluk …

Yaradana çok şükür ölmedik acımızdan,
Bir zerre yitirmedik hakk’a inancımızdan.
Bozulan mertliğimiz sanma mizacımızdan,
Dudaklarda tebessüm kalbimizde burukluk,
Yorgunluğun sebebi kör olası bu yokluk …