Şimdi olduğum tek yer,
Yokluğum
Ben,bir hiçim aslında...
Binlerce yıldız,
Gökyüzü sakinleri,
Kalıtımsal acıların
Çiçekli badem ağaçlarını unut.
Değmez,
bu bahiste
geri gelmesi mümkün olmayan hatırlanmamalı.
Islak saclarını güneşte kurut:
olgun meyvelerin baygınlığıyla pırıldasın
Devamını Oku
Değmez,
bu bahiste
geri gelmesi mümkün olmayan hatırlanmamalı.
Islak saclarını güneşte kurut:
olgun meyvelerin baygınlığıyla pırıldasın
Eğer fokluğu metafiziksel anlamda kastediyorsanız ne mutlu Yok fiziksel bağlamdaysa İnsan bilimi incele Pisikolojik bağlamda insan var oluş kaygısında kendi beynini yer bence yaradılış gayesine yönelmek en iyisi...
Benim gibi maddesel yokluğa düşmede ne edersen et başarılı bir çalışma ilhamın bol olsun saygılar
Evet işte asıl mesele budur..
Bu yokluğu nasıl yok edeceğiz..
Varolunan anları çoğaltarak..
Peki gerçekten var olmak mümkün mü..
Yoksa var olduğumuzu sandığımız anlarda bile hep kendimizi mi kandırıyoruz..Hayat bir yanılsama mı,yoksa bir sanrı mı..
insan denen meçhul
çırpınıp duruyor var olmak için
kendi kurduğu darağacının gölgesinde...
Derin ,güzel ve başarılı bir şiir..tebrikler...
Bazen insan elinde olmadan böyle düşüncelere kapılabiliyor... kutlarım, güzel...
düşündürücü nefis bir çalışma..
kutlarım...
nihislist nietzsche bu şiiri okuması isterdim...
tebrikler..
Bu şiir ile ilgili 5 tane yorum bulunmakta