Yokluk Şiiri - Ali Temel

Yokluk
Yokluk yerin dibine batsın
Varlık da yerin dibinden çıksın
Yokluk çaresizliktir, zordur ve acıdır
Yoksulun çaresizin canını acıtır
Ömründen ömür yıpratır
Yokluk kan tarlasıdır içilmez
Yokluğun gözü çıksın kimseyi görmesin
Yokluk acı gözyaşıdır seçilmez
Yokluk da tavuğun bile yumurtlamaz
Herkes seni hiçe sayar tanımaz
Yokluğu yakacaksın ki bir daha olmasın
Hiç kimsenin, yoksulun ömrüne uğramasın
Hiç kimsenin canını yüreğini yakmasın
Yokluk sefalettir, var olan sancıdır
Derttir, kederdir, isteksiz isyandır
Yokluk açlıktır, susuzluktur
Feryat figan içinde her gün ölümdür
Yokluk acı içinde kahrolsun bitsin
Yoksulun içini parçalayıp dağlamasın
Yokluk kimsesizliktir, yalnızlıktır
Yürek içinde harabe talandır
Yokluktan susar dilini etini yersin
Dövünür kendinden defalarca utanırsın
Dilinin üstünde binlerce küfür olur
Olur olmaz her şeye küfredersin
Yokluk kalple konuşan düşmandır
Yere düşmektir, düşüp de yerle bir olmaktır
Yokluk sıfırın tam ortasında var olandır
Olmayan şeyleri tamamlamaktır
Yokluk dinsiz imansız beladır
Yokluk var olan saflıktır
ALİ TEMEL