Yokluğunun Soğukluğu Şiiri - Filiz Odabaş

Çok üşüyor sol yanım yalnızım
Bir türlü geçmiyor içimde sızım
Bardağımda dolu aşk şarkıları
Mezesi yanında dert mısraları

Gecenin soğuğu gönlüme çöker
Yıldızlarda gittiler teker teker
Mehtaplarda usandı gelmiyor artık
Kırılan gönüller gülmüyor artık

Merhem beklerken, soluma baharı
Yine yağdırdı, gönlüme karları
Daha açamadan çiçekler soldu
Yine eksikliğin içime doldu

Elimdeki sıcaklığın soğuyor
Sensiz artık mehtap, üzgün doğuyor
Karlara yazmıştım senin ismini
Güneş doğdu eriyince silindi

Soğuyan ateşin, ısısı biter
Alevi kalmadı dumanı tüter
Yokluğun ne soğuk üşütür beni
Pul pul yaptı hasret, üşüyen teni

Tadı yok kahvenin, sigaranın
Ne yazın hükmü var nede baharın
Geceler uzadı, sabah olmuyor
Yitirdim aklımı, geri gelmiyor

Ağustos ol sen, kışlara takılma
Gönlümde serinle, denize dalma
Geliverde ısıt şu yüreğimi
Bekletme hasret kalmış gözlerimi