Aynalara baktığımda buğulu
Yokluğunda zaman geçmez agulu
Ruhumda sıkıntı bedenimde soğudu
Işığım söndüğünde alışamadığım yokluğundu
Lal olup duran soluğumdu
Izdıraplı günlerde neden yokluğundu
Karalayıp yırttığım kahır dolu mektubumdu
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta