Ben senin yokluğunda büyüdüm anne!
Gittiğin yıl öğrendim okumayı,
“Anne seni özledim” yazmayı.
Yokluğunda başladım, arkama bakmadan yürümeye.
Defalarca yerlere düştüm!
Kanayan dizlerime,
Yaşaran gözlerime inat, başardım hızlı koşmayı.
Adam yaşama sevinci içinde
Masaya anahtarlarını koydu
Bakır kâseye çiçekleri koydu
Sütünü yumurtasını koydu
Pencereden gelen ışığı koydu
Bisiklet sesini çıkrık sesini
Devamını Oku
Masaya anahtarlarını koydu
Bakır kâseye çiçekleri koydu
Sütünü yumurtasını koydu
Pencereden gelen ışığı koydu
Bisiklet sesini çıkrık sesini
Tek kelime ile mükemmel bir şiir. Anne hasretini ve özlemini herkesin anayacağı yalın bir dille
anlatılması da şiirin güzelliğine ayrı bir güzellik katmış.Şiirde anatılanların yaşanmış olması söylenenlerin mübalağadan uzak olduğunu gösteriyor. Şiirleriniz gibi hayatınız da güzel olsun.
Muhakkak ki siz kimsesiz değilsiniz. Kimsesizlerin kimsesinin ALLAH olduğunun tam farkında olan bir şair ve şiir seversiniz.
hayatın içinden,sıcak,duygu dolu ve son derece etkileyici cümleler...harika
insan hayatındaki bir eksi birçok artının sebebidir.sizin eksinizin büyüklüğü size kocaman artılar kazandrmış.
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta