Ben senin yokluğunda büyüdüm anne!
Gittiğin yıl öğrendim okumayı,
“Anne seni özledim” yazmayı.
Yokluğunda başladım, arkama bakmadan yürümeye.
Defalarca yerlere düştüm!
Kanayan dizlerime,
Yaşaran gözlerime inat, başardım hızlı koşmayı.
Ben senin yokluğunda büyüdüm anne!
Gittiğin yıl öğrendim okumayı,
“Anne seni özledim” yazmayı.
Yokluğunda başladım, arkama bakmadan yürümeye.
Defalarca yerlere düştüm!
Kanayan dizlerime,
Yaşaran gözlerime inat, başardım hızlı koşmayı.
© Copyright Antoloji.Com 2016. Bu sayfada yer alan bilgilerin her hakkı, aksi ayrıca belirtilmediği sürece Antoloji.Com'a aittir. Sitemizde yer alan şiirlerin telif hakları şairlerin kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Sitemiz hiç bir şekilde kâr amacı gütmemektedir ve sitemizde yer alan tüm materyaller yalnızca bilgilendirme ve eğitim amacıyla sunulmaktadır.
Şu anda buradasınız:Yokluğunda Büyümek Şiiri - Yorumlar
19 Kasım 2025 Çarşamba - 04:23:26

Tek kelime ile mükemmel bir şiir. Anne hasretini ve özlemini herkesin anayacağı yalın bir dille
anlatılması da şiirin güzelliğine ayrı bir güzellik katmış.Şiirde anatılanların yaşanmış olması söylenenlerin mübalağadan uzak olduğunu gösteriyor. Şiirleriniz gibi hayatınız da güzel olsun.
Muhakkak ki siz kimsesiz değilsiniz. Kimsesizlerin kimsesinin ALLAH olduğunun tam farkında olan bir şair ve şiir seversiniz.
hayatın içinden,sıcak,duygu dolu ve son derece etkileyici cümleler...harika
insan hayatındaki bir eksi birçok artının sebebidir.sizin eksinizin büyüklüğü size kocaman artılar kazandrmış.
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta