Yokluğunda Şiiri - Murat Ülkü

Yokluğunda ben, bir yokluk oldum,
Gönül bahçemde bir kuraklık,
Her adımımda bir hüzün birikintisi,
Sana adanmış her şiir, bir mezar taşı.

Ne kadar sevdiğimi bilseydin
Sessizliğinle öldürmezdin beni
Seninle soluk alıp veren bu canı
Bir yara izi gibi bırakmazdın öylece.

Şimdi her şarkı sen
Her gökyüzü senin rengin
Ve ben,
Sana ulaşmayan bir sesin
En acı yankısıyım.

Yarım kalmış bir şiir parçası gibi
Sana ulaşamayan bir cümlenin boşluğu
Bedenime doluyor, her soluk alışımda
İçimde bir sen, bir de sen olmayan ben.

Gecenin karanlığına karışmış bir yıldız gibi
Sensizliğin koynunda kaybolmuş
Bir yolcu gibiyim,
Ne dönmeyi biliyorum, ne ilerlemeyi.

Belki de en büyük hataydı
Seni benden çok sevmek
Şimdi bütün şiirlerim,
Kırık bir kalbin sesini anlatıyor.

İçimde bir mezar kazıyorum kendime
Her gün yeni bir hatıranla dolduruyorum
En derine saklıyorum seni
Bir daha kimse bulamasın diye.

Yine de her sabah sana uyanmak
Umutsuzluğa inat, seni sevmek
Biliyorum, bu bir yanılgı
Ama sensiz bir doğru istemem.

İçimdeki çocuk hala seni arıyor
Kalabalık caddelerde, boş sokaklarda
Herkesin içinde bir sen varsın sanki
Sana ait bir yüz bulmak için.

Ne zaman bir şarkı çalsa
Gözlerim dolar, aklım sende
Hala o ilk günkü gibi
Seninle olan hayallere sığınırım.

Bu bir aşk değil belki
Bir tutku değil, bir sevda değil
Sadece bende kalan bir izin
Bir daha silinmeyecek olan.

Artık ne zaman yağmur yağsa
Sana benzeyen bir kokuyu arıyorum
Boğazımda düğümlenen bir ah gibi
Her damla, sana ait bir anı.

Gecenin en karanlık saatinde
Sana yazdığım mektupları yakıyorum
Her bir harf, küllerle savrulup
Rüzgârda senin adını fısıldıyor.

Bu bir son değil, biliyorum
Sadece sensizliğin yeni bir başlangıcı
Her sabah yeniden doğmak
Yokluğuna inat, senin için nefes almak.

Şimdi bir şarkı söylüyorum sana
Sessizliğinle yorulmuş bir sesle
Ne kadar sevdiğimi anlatmak için
Belki bir gün duyarsın diye.

Senin için bu kalbi onarmaya çalıştım
Kırıklarını bir araya getirdim,
Ama her parçası eksik kaldı.
Sanki bir daha eskisi gibi olmayacak.

Şimdi bir yelkovan gibi
Senin etrafında dönüp duruyorum
Zaman, seni unutmak için yeterli değil
Sadece sensizliğe alışmak için var.

Yine de her gece, sana bakıyorum
Gökyüzündeki en parlak yıldız sensin
Ve ben, sana ulaşamayan
Yalnız bir gece bekçisi.

Ne zaman bir şarkı duysam
Senin adını fısıldıyor
Sanki bu dünya,
Sadece seninle tamamlanıyor.

Sensizlik bir gölge gibi uzanıyor
Ufukta bir hüzün bulutu
Yüreğime çöken bir ağırlık
Sanki tüm dünya durmuş, sadece ben ilerliyorum.

Gözlerim yollarda, her gelen sen misin diye
Her çalan telefonda sesin mi diye bekliyorum
Sanki bir mucize olacak
Ve tüm bu acı bitecek.

İnanmak zor geliyor bazen
Bu kadar çok seven birinin
Nasıl bu kadar yalnız kaldığına
Ve hayatın nasıl devam ettiğine.

Belki de tek tesellim
Bu şiirler, bu dizeler
Onlar sana olan aşkımı anlatıyor
Ve bir gün, okursun diye yazıyorum

Ne kadar çok acısa da kalbim
Ne kadar çok sensiz kalsa da
Bir gün o kapıyı açacağım
Ve seninle birlikte, yeniden başlayacağım.

İçimdeki fırtınalar dinmeyecek
Denizler durulmayacak belki
Ama biliyorum, bir gün o limana
Seninle birlikte ulaşacağım.

Senin için yazdığım her dize
Bu aşkın bir yansıması
Ve ben,
Sana ait bir şiirin son dizesi olmak istiyorum.

Geriye sadece bir umut kaldı
Bir gün buluşuruz diye
Ve o gün geldiğinde,
Sana sarılıp, asla bırakmamak için.

Beklemekle geçti ömrüm
Bir gün gelirsin diye
Her şarkıda seni aramak
Sanki bir ebediyetin başlangıcı.

Gözyaşlarım yağmur oluyor
Yokluğunun kuraklığında
Yüreğim bir çöl çiçeği gibi
Her damlada sana susuyor.

Şimdi bir şarkı söylüyorum
Sana ulaşmayan bir sesin
En acı yankısıyım.
Belki bir gün, duyarsın diye.

Seninle olan hayallerim
Bir kuş gibi uçtu gitti
Geride sadece bir kafes kaldı
Ve bir de özgürlüğünü bilmeyen bir yürek.