Yokluğuna Aşk Sürgünü

Git Aklımdan, Gelme

gelme...
kalbimin harâbına ayak basma
ne yâdigârın ne sesin ne de kokun
kalmasın bu viran gönülde

her gelişinle
bir kıyamet kopuyor iç âlemimde
ruhum kırk parçaya bölünüyor
her biri başka bir aşk mezarında
üzerime toprak atıyor

o gün...
gözümden gönlüme aktığın gün
sen Hakk’a yürüdün
ve ben
bir bedende kalan yetim bir nefestim artık

ölümünle yok olmadım sadece
sende kaybolarak hayata küstüm
bir ceset gibi dolaşıyorum sokaklarda
tenim burada
ama kalbim mi?
o sende kaldı

gelme diyorum sana
zira aklıma düştüğünde
bir daha aklım başıma gelmiyor
bir aşk sürgünü gibi yaşıyorum
ve en fânî duayla fısıldıyorum:
git aklımdan,
gelme artık…
çünkü seni hâlâ… seviyorum.