Yokluğun Ziyan

Sen bir hayali aşkın,
Sisli perdelere yansıyan suretsin,
Bir umudun fark ettirilmeden yeşertilmiş dalısın,
Ve bilinen değil, gönlün bilinmeyen yanısın.

Masumiyetiyle savunmasız,
Mahrumiyetiyle korunaksız bir garip hâlsin.
Bundandır ki hırçın dalgalarıyla ruhun,
Uzun soluksuz isyan çığlıkları atması.

Ve bundandır ki fırtınası kabarmış,
Göğü karamışçasına öfkesi gönlün.
Bundan ki dinmeyen acı,
Bitmeyen isyan,
Bilinmeyen sır misali sızlayan yarasın.

Bundan dır ki,
Müebbet mahkumiyet,
Boynumda pranga gibi duruşu hayatın.

İşte bendeki suretisin aşkın ve
İşte sevda mevsiminde duruşu zamanın.

Ne kaşın ne gözün ey yar,
Gönlümü gönlüne bağlayan başkası değildi, inan.
Aklımın oyunu olmuştu, fikrimi çalan,
Akla zarar, ömre ziyansın da bazen,
Varlığın darlık, yokluğun bin türlü isyan.

Zöhre Eylem YILDIRIM/Ozan Firari/13/05/2014/İzmir