Yokluğun cehennemim oldu 
Sensiz geçen zavallı günlerimde
Adını milyon kere zikrettim soluksuz 
Bir kurşun sıktım sensiz hayallerime 
Ben her zaman seni sevmeye hazırdım ve hazırımda
Seni ne zaman kaybedeceğimi düşünsem
Hayır diye uyanıyorum kabus dolu karanlıklarımdan
Yokluğun cehennemim oldu..
Koyu mavi gecelerimde seni özledim durdum
Ben bir hiç oldum sen gözümde büyüdün
Sen benim herşeyimin önüne geçtin 
bütün şehirlerimi yıktım yaktım artık
yollarımı yok ettim, hepsi sana açıldı 
ben sana açıldım. 
Bu aşkı ben öldürmedim hiçbir zaman
Ama zaman öldürdü, insanlık öldürdü biz öldürdük.
Yollar öldürdü, çaresizliğim öldürdü. 
Korkularım öldürdü. 
Bana bıraksan belkide en güzel aşıktım. 
Karman çorman bir hayatın izlerini taşıyorum 
Ne seni nede kendimi arıyorum.
Zamanı, geçmişi ve beni yok edenleri arıyorum. 
Ama bulamam biliyorum, bulamadımda 
bulmamda gerekmiyor artık. 
Meşinleşti her yanım her yanımdan acı fışkırıyor.
Ama ben seni asla unutmuyorum. 
Gözlerini bakışlarını bana sürprizlerini ve benim oluşlarını
Seni aslında çok ama çok özlüyorum.
Yokluğun Cehennemim oldu 
Ve ben o cehennemde yanıyorum. 
Gel kurtar beni seni bekliyorum...
Kayıt Tarihi : 23.5.2009 23:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
 


Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!