Yokluğun Şiiri - Suat Hayta

Yokluğun, bir çığlık gibi suskun gecemde,
Ne yana dönsem, senin eksikliğin var.
Bir zamanlar adınla çarpan kalbim,
Şimdi her atışta biraz daha yar.

Gittiğin yerden ses gelmiyor artık,
Ne rüya, ne dua dokunuyor sana.
Sanki senle birlikte söndü güneşim,
Sabah olmuyor, hep gece bana.

Yokluğun bir boşluk değil,
Bir ağırlık içimde taş gibi.
Konuşsam, kelimeler seni özlüyor;
Sussam, içimde sen diye bir sızı.

Sen varsın, ama yoksun —
İşte en acı tanım bu hayatta.
Yaşıyorum derken, aslında
Senin yokluğunda tükeniyorum adım adım…