Yokluğun Şiiri - Hikmet Sevinmez

Yokluğun başımda, arsız tebelleş..
Ben gözlerinden yoksun,sensiz bir deli...
Akşamdan sabaha,doğsan ey güneş....
Yanıp da ateşinle, olmam mı veli...

Ben bu hasret kültünün, yolunda bir sofu...
Şerbetini içtim, hemde en acısından...
Niye böyle sustun,ey asrın filozofu...
Bir kurtuluş yok mu,şu hasret sancısından...
Hikmet SEVİNMEZ