yokluğun insanı kendisiyle düşman ediyor
hiçbir ülke ara bulamıyor inatla çatılmış kaşlarına
aramızda büyük bir gözyaşı nehri
atlasam boğulacağım
bakışlarının derinliklerinde
oysa tek bir gülüş yeter beni kurtarmaya
bilmiyorum inadına mı ağlıyorsun
Biliyorum ayıp ve mânasız
Ama peşlerinden gidiyorum
Gezmeye çıktıkları vakit
Ana kız.
Utanır da belki
Devamını Oku
Ama peşlerinden gidiyorum
Gezmeye çıktıkları vakit
Ana kız.
Utanır da belki
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta