Yokluğu... Amata Part14

Yokluğunun üzerinden çok zaman geçti Amata. Lakin acısı,hala ilk günkü gibi kavuruyor içimi. Aldığım nefes,ucu keskin bıçak gibi delik deşik ediyor yüreğimi.

Çok şey değişti O gittiğinden beri. Mesela,bir yaz günüydü beni terkettiğinde. Şimdi ise her taraf ayaz. Ama ben hala yanıyorum Amata. Yüreğimde yaktığı korla kasıp kavruyorum yana yana...

Saçlarımda değişti. Çok severdi uzun saçlı halimi. Bende severdim o buğday renkli ellerinin saçlarımda süzülmesini. Ne zaman toplasam,yaramaz çocuklar gibi uğraşırdı bozmaya. Sonra toplamaya çalışır,başaramazdı. Gülüşürdük. Abartmıyorum,her telinde kalmıştır parmaklarının izi. Yüreğimde nasıl kaldıysa yokluğunun izi...

Yüzümde çok değişti Amata. O çok sevdiği ela gözlerim. Şimdilerde feri bile söndü. Gülüşlerimi ara ki bulasın. En son ne zaman,neye gülmüştüm katıla katıla,hiç mi hiç hatırlamıyorum.

Ama en son neye ağladığımı hiç unutmuyorum. Nasıl unutabilirim ki,gidişiyle birlikte hiç dinmedi ki gözlerimin bu sağanaklığı...