Yok sayılmanın acısı Şiiri - Asya Öztürk

Acıyor değil mi
sevdiğin tarafından yok sayılmak acıtıyor değil mi
insanın nefesini kesercesine
kıyamet kopmuşçasına
canından bir parçan kopmuşçasına acır değil mi

Şimdi can havliyle atarsın sokaklara kendini
karanlık odalara kapatırsın kendini
alev almış bir yüreği söndür şimdi
gücün yeterse

Şimdi sustur yüreğinin sesini
sanma ki feryadın duyulur bende
kulağım sağır dilim lâl oldu sayende
yüzüm bir tebessüme hasret kaldı

Sen sen yar enkaza viraneye çevirdin ışık saçan umutlarımı
oysa en çok insanın güvendiği sevdiği gözünün içine baka baka canını yakarmış