Yok ki Yıldızlardan Başka Çaremiz

Yok ki yıldızlardan başka çaremiz
Hüzün kuşların yularıydı
Kaşları çatık dev çekiştiriyor ucunu
Kaç kişi kalmıştı yaşamaktan bu yana
Kaç acı sönmüştü gözlerinde devin
Kırk yaşına basmış bir kelebek
Gördün mü sen hiç
Uykusu kaçan dev görmüştü
Yaşamak uçsuz bucaksız enginleri
Doyasıya koşulsuz yaşamak
Arsız bir pınardan kana kana içmek

Yolcular hep ağlar mı otogarlarda
Yoksa senin için mi bu yalnızlık
Kalabalıklarda
Hangi günün akşamı
Hangi baharın sonu bu yolculuk
Mevsim mevsim dolaşan hacı leylekler
Dönmeden bu serin maviliklere
Yaşlı bir bulut geçiyor üstümüzden
Güz karası zümrüt yeşili bahçemizde
Kayıyor bir yıldız uzaklarda
Sen yine saklanmışsın uykusuz gecelere
Ay sanki küsmüş karasına gecenin
Güneş zaten kaskatı kesilmiş

Sahi neydi yaşamak
Akrebi ittiren yelkovan mıydı
Susup da hiç konuşamamak mı
Yüzüne düşen gölgeyi ellerinle
Kovalamak mı
Sahi neydi hissetmek
Güneşin altın rengi dudağında
Bir ah edip haddi aşmak mı
Delice sevmek mi umutsuz vakitlerde
Neşeden ağlamak mı ıssız sevinçlerde
Sahiden hapsolmuş muydum kanatlarına
Beni de götürecek miydin engin yarınlara

Bir örümcek ağını örüyor
Zaman işliyor tıkır tıkır
Sanki aşktan geçilmiyor ortalık
Yılların harap ettiği eski kerpiç ev
Yıkılmak bilmeyen koca sevdalar gibi
Zaman işliyor tıkır tıkır
Akrebi ittiriyor yelkovan
Bugün günlerden hüzün
Garip bir derdi var gökyüzünün
İçini dökemiyor toprağa.