Yok Artık Şiiri - Orhan Börcek

Her cefama uyar olsan, iltifatla anılsan.
Küheylanda eyer olsan, sana lüzum yok artık.
Yirmi sekiz ayar olsan, ödül diye sunulsan,
Dünya malı değer olsan, sende gözüm yok artık...

Yüreğime akışınla savrulduğum tufanda,
Aşka tuzak bakışınla meftun ettin bir anda.
Zulme kına yakışınla övündüğün her yanda,
Yedi düvel bu cihanda tadım-tuzum yok artık...

Ne zaman ki bitti derdim, yeni baştan başlattın,
Ter temiz bir yürek verdim dört bir yandan kuşattın.
Candan sevdim, kanat gerdim, parmağında oynattın,
Her notama zehir kattın, gönül sazım yok artık...

Bundan böyle anma sakın, unut seni seveni,
Sen kendine başka bakın, boş ver feryat edeni.
Harbeyledin akın-akın bizar ettin sen beni,
Sildim olup bitenleri, senle mazim yok artık...

Reva mıydı bunca çile, aşk mağduru suçsuza?
Kör olası talih bile, yandaş oldu haksıza.
Senin gibi kurnaz ile, laf anlamaz arsıza,
İflah olmaz hayırsıza, başka sözüm yok artık...