penceremden sokakları izliyorum,sokak lambalarıyla aydınlanan.buğu pencerede değil parmaklarımın ucunda,değdiği yere akılalmaz harfler bırakıyor üstelik.bazen aydınlanmıyor bu yazılar,bir cümleyle gözlerimizi alacak bir aydınlığa yol açması beklenen bu havalar
bir türlü düzelmiyor bu aralar.
ara sıra nerden geldiği belli olmayan umutlar düşüyor saçlarıma.en olmaz dolanlara güveniyor insan,
beklememesi gerektiği halde bir mucize bekliyor.
saatlerce.günlerce...bazen senelere bölünüyor bu saliseler,bu asırlar an sürüyor.
yüzün düşüyor hüzünbaz zeminlere,bu ayak sesleri bu gölgeler
gitmek bilmiyor bakışlarımın ekseninden.
Yokluğunda ne ateşleri hasretimle yaktım da
Bir seni yakamadım, beni yaktığın gibi
Çölde su, mahpusta gün, oruçta ekmek gibi bekledim seni
Sense araya korkular koydun.
Yasaklar koydun...
Bitmez tükenmez engeller koydun
Devamını Oku
Bir seni yakamadım, beni yaktığın gibi
Çölde su, mahpusta gün, oruçta ekmek gibi bekledim seni
Sense araya korkular koydun.
Yasaklar koydun...
Bitmez tükenmez engeller koydun
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta