Deli bir çağlayan hayat ters dönmüş
Köpüren sularla güreşmekteler
Kulaçlar çırpınış ümitler sönmüş
Güç belâ kurtulmuş bekleşmekteler
Koca bir ormanın ortasındalar
Mutlaka kaderin rotasındalar
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
