Yitirmeden Gel Şiiri - Mehmet Ay 2

Yollarda yoruldum, akşamın vakti,
Mavi koyun umut, yitirmeden gel.!
Beyaz gülün faydası, koku ıtri,
Kendi rengin soyur, yitirmeden gel.!

Ben bayram istemem, sensiz olunca,
Başka ne istenir, aç karn doyunca,
Bütün günler bayram gibi olursa,
Elde olan sabât, yitirmeden gel.!

Avcumda bir kuş var, yuvadan düşen,
Gülgeler tükenmez, akşamla gelen,
Ürkektir yürekler, sevmeyi bilen,
İçten içe gel-git, yitirmeden gel.!

Beyazken kararan, bahktlar kaygandır,
Ağzınla kuş tutsan, olan olandır,
Genişleyen ufuklar, dar gelendir,
Kararan gün hey-hat, yitirmeden gel.!

Yollarım akşamda, dönüş zamanım,
Yaşamak çizgidir, engel olanım,
Dönüşüm bir renkdir, Bahar gelenim,
Renkler kendi bir tat, yitirmeden gel.!

Dokunsan güllerde, dikende olur,
Ağlayan gözlerde, anısı kalır,
Sinede sızlayan, yarası durur,
Kendin kendini tut, yitirmeden gel.!

Yalnızlık kolları, insanı sarar,
Şehirler korkulu, rüyalar yapar,
Miadı yorgundur, yaşamdan kopar,
Yaşamak bir sanat, yitirmeden gel.!

10.06.25 / Saat 21,31
MİADI (Mehmet AY)