Yitik Yıllar Şiiri - Melih Dere

Sağır bir sessizlik çökmüş sokaklara,
Yine de yankılanır paslı zindanlara.
Ruhum çürür, teslim olmuş karanlıklara;
Fısıltılar nafile, kulak asmıyorum onlara.

Yine de beklerim, belki bir umut gelir diye ışığı;
Bu ışık sanki, sanki zamanın ötesinden gelen bir çağrı.
Lakin yankısı bile solmuş artık,
Çünkü karanlığın kuytusunda tükenmiş her canlı.

Gölgesiz bir varoluşun sancısı içimde başladığından mütevellit,
Güneş doğsa bile atlatamıyorum içimdeki kara kışı.
Ruhumun en kuytu köşesinde filizlenir bu acı;
Ne bir kaçış var bu zindandan, ne de bir kurtarıcı.