YİTİK KADINLARIM
Ağladım ve hep ağlayacağım,
Benden kopup gidenlere...
Verdiklerime hiç üzülmedim hayır.
Yitikliğim alamadıklarımdı sizden.
Oysa vahşi hayvanlar gibi,
taze et değildi istediğim.
Hep onu sürdünüz önüme;
iyi pişmemiş bir yemek gibi.
Oysa ne çok istedim;
sizin duruşlarınızı çözmek,
karşınızda değil içinizde...
Hep içinizden size baktım,
görmediniz ki...
05.04.00
ANKARA
Kayıt Tarihi : 8.7.2000 03:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!