Ölümün ne zaman gelip beni bulacağını bilmiyorum.
Her akşamın karanlığı çöktüğünde, içimdeki korku ve endişe bir gölge gibi büyüyor, ruhumu sarıp sarmalıyor.
Kadehim şarap dolu elimde, yudum yudum sarhoşluğa teslim oluyorum, ama buna rağmen yüzümde sahte bir gülümseme belirmiş.
Ona nasıl gülüyorum, bilmiyorum.
Belki de içimdeki boşluğu örtbas etme çabası bu.
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta