Yirmiyedinci Gün Şiiri - Emir Hanoğlu

Bugün yirmi yedinci gün,
Gerçi sayarsan bırakamazsın derler,
Gayri ihtiyari sayıyorum.

Bir ay değil,
İki hafta değil,
Yirmi yedinci gün.

Bugün yeniden o hisle uyandım,
Hani derdin ya insan yedi kere âşık olurmuş bir hayat boyunca,
Bugün yirmi yedinci gün ve yedinci aşkımı yaşıyorum.

Tutamıyorum uykumu yatakta,
Yaramaz bir çocuk gibi, sizin oralara kaçmış yine.
Saklanmış bir ağaç arkasında seni izliyordur,
Görürsen gönder lütfen eve.

Yirmi yedi sensiz geçen gün,
Bugün kuşlar ağlar gibi ötüyor,
Ağaçların boynu bükük,
Suyun tadı zehir,
Lokma geçmiyor boğazımdan.
Tütünler tatsız, arkadaşlar muhabbetsiz,
Hiçbir şarkı, hiçbir şiir anlatmıyor bugün seni,
Saatler göstermiyor gülümsemeni.

Canım yanmıyor ve yüzüm gülmüyor.
Bugün yirmi yedinci gün,
Ömrümün geri kalanı hep bu haleti ruhiye de geçecek gibi.

Kim ölürse ölsün, kim gelirse gelsin,
Ben burada böyle oturacağım sanki.

Bugün yirmi yedinci gün,
Tarihte yok bir hükmü biliyorum.
Vardır elbet ehemmiyeti,
Bugün miladıdır kabullenişimin sensizliği.