Yirmibeşli Yaşlar Şiiri - Tuncay Mersin

Rüyalarımın gerçek olduğu günleri geçeli aylar olmuş..
Saniye dahi geçmezken ömrümde..
Siz, her şeyden habersizce yıkarken beni,
Kalmamışim sizde bugün anladım..
Tüm varligimi serebilecekken önünüze,
Önünüze sunabileceğim iki cümleyi toparlayamadan bitecek sanki ömrüm..
Öyle bir yabancılık öyle bir bizsizlik sanki ilk cümle mi kuruyorum size..
Zaman, kalpleri ne de çabuk ayirivermiş?
Acı...
Yabancılaşmışiz biz'im içinde yalnızca anılar kalmış şimdilerde..
Vedasız gitmiş aramızdaki samimiyet: 'biz' artik "siz" ve " "ben " olan iki insana ayrilmiş.
Belki de hiçbir zaman "biz" olmayacak şekilde koparmış hayat bağlarimızı birbirimizden..
Hayatın çelmesi bizide düşürmüş birbirimize.
Kazananı olmayan bu hayatta kazanan yine kötüler olmuş..
Acıların bana acı acı gülümsedi bir haldeyim bugün..
Kalbimdeki duyguların hiçbirinizin
kalbine ulaşamayacağını bilincindeyim..
Ama bir umutla düşlüyorum hayallerimi...
Size kavuşabilecek doğruluk payı bana göre kalmadı size göre kaldıysa da ben bende kalmadı...
Yoruldum...
Takatim kalmadi..
Çok erken taniştim hayatla
Çokta çabuk yedim sillesini..
Sizinle artık son konuşmalarimi yaptığımın farkındayım hasta bir adamım ölüme yaklaştığı gibi her gün bende yaklaşıyorum ölüme...
Tuhaf olan, sizinle konuştuğumda, konuştuğumun bilincinde dahi olmamam...
Belkide bu iyi tarafi bu hastalağin bilinçsizce ve şuursuzca konuşup davranmak..
Çünkü bu his gittiğinde geliyorum kendime ben..
bu satırları okuduğunuzda bir kez daha veda etmedenizdir dileğim..
Beş dakikalik bir aradir o veda ölüme... sonrasimi? iyilerin başi kötülerin cani sağolsun..
Alin hayatta sizin yaşamda..