Bir savaşın ortasında yıkılmamış bina gibi,
Kibirle, inatla ayakta durmak.
Yansımak yaralanmış bir çocuğun göz bebeğine,
Ayaklarında ki çamurlar yıkılan dostlarımdan,
Bense inatla ayaktayım, en az onlar kadar ölmüşken.
Şimdi ayakta durmak bir güç herkes için,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta