Yıpranmış Albümlerde Şiiri - Afet Kırat

Güneşi kovalarken, ay cılız cüssesiyle
Gökyüzü damat olur yıldız elbisesiyle
Denizler destan yazar dalgaların sesiyle
Bulutlar beni kutsar incecik çisesiyle

Neden düştüm bilemem şimdi bu gece derde
Hüzünlerle ıslanır sarı yapraklar yerde

Umutlarım yok muydu her an gönlümde duran
Akrebi engelleyip yelkovanı durduran
Anılardan vazgeçip saati yine kuran
Ya da alıp silahı kendi alnından vuran

Pişman olup çabadan belki de her seferde
Sinema şeridinde yürürüm perde perde

Gökyüzünün ışığı düşerken sessiz suya
Koyu gölge dalarken derin derin uykuya
Keskin çekim gücünü yürekten duya duya
İçim ürperir birden dalıp gidince aya

Rüzgârlara yalvarsam belki gelip eser de
Siler bütün gamları koymaz beni kederde

Kalemimden akarken gereksiz bir sadakat
Üryan kalan dizede saklanır tüm hakikat
Hicranın fısıltısı eder bana refakat
Anılarım çoğalır bilincimde katbekat

Uçuşan hayallerim gerçekten şimdi nerde
Düşe dalar giderim yıpranmış albümlerde

afetlesiir.blogspot.com/?m=0