Yine o kara gölgeler düşer üstüme,
Güneş batarken, gök kan kızılında.
Bir hıçkırık, boğum boğum düğümlenir içime,
Bilirim, bu son değil, Sevdam daha yolun başında.
Gözlerim arar tanıdık bir yüzü,
Oysa her yere yokluğunun kazınmış izi,.
Her adımda ayırırım ikiye aynı denizi,
Boğulurum sessizce, yutarak sensizliği...
Yine o şiir okunur en derinden,
Unutulmuş bir ezgi gibi acıtan.
Her hecesi bir sızı, ta ciğerimden,,
Kanatır yüreğimi, yırtarak en derinden.
Ve bilirim, dönsem de geri,
Aynı acı bekler, ve aynı yazgı.
Yine o şiir, fonu bile yine aynı,
Yine aynı hatayı yapar, bu deli gönlüm.
Ve adım kadar eminim,
Yine aynı yerde, aynı zamanda
Aynı hatayı yine yapardım,
Yaptırırdı yine bana deli yüreğim..
Kayıt Tarihi : 28.6.2025 22:32:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!