Yine sen Şiiri - Faruk Doğan 2

Yine sen,
Dökülen son yaprak misali düşer aklıma,
Gecenin koynunda yankılanan sessiz bir adım.
Rüzgârın uğultusunda saklı eski bir şarkı,
Sözcüklerin arasında gizlenmiş bir sızı gibi.

Yine sen,
Gözlerimde bir burukluk, yüreğimde bir hıçkırık,
Unutuşun kıyısında, hatırlamanın esaretinde.
Kelimelerle dokunamayan ellerin soğuğu,
Dolaşır ellerimde, buz tutmuş bir mevsim gibi.

Yine sen,
Sokak lambasının titrek ışığında beliren siluet,
Bir hayal misin, yoksa gerçek mi bilmiyorum artık.
Suskunluğumun ortasında çığlık atan bir sevda,
Kapanmamış yaraların en derininde kalan isim.

Yine sen,
Zamanın unuttuğu, kalbimin hatırladığı masal,
Düşlerimde büyüyen, uyanamadığım rüya.
Gecenin koynunda bir yıldız, solgun ve uzakta,
Ve ben, hep sana dair, hep sana mahkûm.