Yine mi Şiir Şiiri - Mehmet Nedim Korkmaz

Yazmak istemiyorum, hiç mi hiç
Ne zamanki şiir yazmak gelse içimden;
Ufukta hüzün görünüyordur, hüzün
Ya bir dostu, ya da sevgiliyi kaybetme korkusunun
Zıkkım kadar, acı hüznü

Okyanuslar kadar derin ve dipsiz
Nefesimi kesen, benliğimi sarsan
Bebekleri hücrem, kirpikleri kelepçem olan
Gözlerine
Şiir yazmak için bakmadım

Nergizin, papatyanın, kardelenin
Kokusunda
Yakamozların, mehtapların
parıltısında,
En masum, öpücüklerin
tadında
Yaşamayı düşlediğim
Aşk için baktım gözlerine

Saçlarımda ki gibi beyaz,
Karlar yağdırma düşlerime
Yitirmenin, unutulmanın,
Girdaplarında boğma beni
Tutsak, duygularımı
Maviye
Sararmış özlemlerimi
Yeşile
Kararmış ümitlerimi
Beyaza boya

Dalgaların hışırtısı gibi huzurlu
Çağlayanlar gibi coşkun
Yüreğimin, taa derinlerine işleyen
Sesinle, fısılda kulağıma

Kelebek kanadı kadar narin
Menekşe yaprağı kadar zarif, ellerini
Uzat bana

Tut ellerimi,
Prangala duygularımı
Sürgün et hüzünlerimi
Kır kalemimi
Her şeye razıyım
Yeter ki

Yazdırma bana
Bu son şiiri
(27.11.2002 21.45)