Yine kendimle konuşmuşum

akşam oldu
güneş batarken ben geldim ziyaretime
afili bir masa değil derdim
yine de hayır demem birkaç kadehe
arapçada suphi
korede 타리크 diye bilinirim
kimileri tarık der
hiç yokum kimi içinse
çektiğim nefes yalnız bir süreliğine benimdir
kosmosta insan
tablada külüm

hoşgeldin diyordum
hoşgeldin bre kelle
sonra aynalar ve henüz solmamış çiçekler diyordum
birden gözlerinde şimşekler parladı
pencereden dışarı bakıp hızlıca
arkasına alakasız bir espri patlattı
şimdi bir şey diyesim geliyor ama
biliyorum
ne kadar savaşma desem
biliyorum
ensesinden çok öpüldü diye bu kadar inatçı
neyse muhabbet biraz koyulaşınca
bana gurbetten memleketten dert yandı
evde rakı içip haberleri takip ederken
babasını anarmış
bilmiyorum dedim devrim ne demek
anlamadım hala ruhani alıştırmalarda friedmann ne demiş
bilmiyorum hangi şarabın yanına hangi peynir
michelangelodaki mısır tarlasının batısında ne var
ben bilmiyorum dedikçe
hızlı hızlı çekti içkisinden
baya endişeliydi yüzü dolabı açıp şişeleri göresiye
ben ziyaretin kısası makbuldür diyecek olduydum
bir kadeh daha riesling doldurdu