Yine de aşk Şiiri - Suleyman Zorman

Akşam oluyor,
şehir kendini kapatıyor
paslı bir kapı gibi.
Ben seni düşünüyorum
en yasak saatlerde.

Aşk,
bir lüks değil bizde;
ekmek gibi, su gibi,
eksikliği hemen hissedilen.

Seni sevmek
bir direniş bazen,
takvimlere,
yorgunluğa,
alışmaya karşı.

Omzunda uyumak isterdim
bir dünya meselesini çözer gibi değil,
sadece
insan kalmak için.

Gözlerin
uzun bir yürüyüşten sonra
varılan meydan:
kalabalık,
gürültülü
ve vazgeçilmez.

Biliyorum,
her şey geçici diyorlar.
Ama bazı şeyler var
inatla kalıcı olan:
bir elin sıcaklığı,
bir sesin akılda kalışı,
bir de
yoksulluğa rağmen çoğalan aşk.

Ben seni
gelecek güzel günler adına değil,
bugünün bütün ağırlığıyla
seviyorum.

Ve bu yüzden
yenilmiyorum.