Yine Şiiri - Mehmet Küçükyumuk

Ürkek yalnız fakat umut ile beklerken seni;
yüreğimin yanışını,gözyaşlanmın akışını getirdim aklıma.
Hatırladım sürgünlerimi; soğuğa, buza.
Kürek cezalarımı ıssız odalara.
Emsiz umarsız illetim;
dokunamamak, görememek,işitememek, koklayamamak seni………..

Bir kez daha tuttu nöbetlerim,
onca ay boyunca ölümü özleten acılarımın, kederimin,
tüm sıkıntılarımın hiç olmamış, hiç yaşanmamışçasına
kanatlanıp uçuşlarını seyrettim gözbebeklerinde.
Çağlayan olup dökülüşlerini gördüm gözyaşlarının dudağının kenarından...
Yanmanın aslında o değil ille de bu olduğunu anladım avuçlarında.
Ve sabrımın sonunda kavuşunca sana; zevkindeyken yine biz olmanın,
seni sevmenin işte bu denli büyük olduğunu şimdi öğrendim.