Yılmaz Yıldız Şiirleri - Şair Yılmaz Yıldız

Sevdikçe eskittik
eksildikçe,
sevdik...
Sevgi dokunduk
her yeniden başlangıçta.
Geçmişin duvarlarına

Yarınlara yatırdık düşlerimizi.
Civa kıvamında hayat
cıvık toprak,
ezik,
eriyik kar gibi.
İçi ak pak

Aynı silüetin
ardına düşmüş gözlerim
başka başka kimliklerde
yatağımda buluyorum seni...
Her seferinde
başka bir renkle

Seninle sevdim
bütün yıldızları,
okşadım saçlarını gecelerin
seninle.

Seninle gördüm

Aşk,
ikimiz için de
farklı anlamlar taşıyordu
o zamanlar...
Fırtınanın
kendi sesinden ürpermesiydi

Güneşi batırmaya çalışan ülke ile
güneşin batmadığı ülkenin patronları
rüyalarını anlatırlarmış birbirlerine.

Güneşi batırmaya çalışan ülkenin patronu
-ki bu büyük patrondur-

Acılar,
büyütürmüş insanı.
ben büyümek istemiyorum Anne...
Al beni,
yeniden doğur.
Kalan ömrüme bedel

Yine alabildiğine inceldi, koptu kopacak hayat.
Ağaçlar yapraklarını çoktan döktü
fakat güneş direniyor yine de kışa.
Son varlıksın hafızamdan silenecek.
böyle havalar getirdi seni bana,
böyle havalarda adımladım sokakları

Bebeğim,
hoşgeldin...

Çırpınıyor damarlarım
yetişemiyor kalbimin atışlarına.
Bu soğuk kış gününde

Yağmurlar yağıyor yüreğime
ve ben
yine yenik,
aşka tutsak,
savunmasız,
sırılsıklam