Yıllar var ki görmedim gülümseyen yüzünü
Hayal etmekte güzel can yakan gülüşünü
Aynalar arzulamış yıllar öpmüş yüzünden
Hiç bir şey eksilmemiş, eski güzelliğinden
Gerilmiş yaylar gibi durur hilal kaşların
Güller mavi açtığında
Geleceksin biliyorum
Yokluğun beşinci mevsim
Goncalar mavi
Bekliyorum.
Yokluğun kadar büyük olsaydı varlığın;
Gittiğin hiçbir yere sığmazdın
Öyle büyük oldu ki boşluğun bende
Varlığın doldurmaz çıkıp gelsende
Ben seni nasıl sevdim bilmezsin
Şehir şehir aradım yokluğunda
Ben seni İzmir gibi sevdim
Rüzgar rüzgar Karşıyaka’da
Ben seni İstanbul gibi sevdim
Lodoslar gibiydi yokluğun boğazımda
Demek böyle yaşlanıyormuş insan
An be an hiç farkına varmadan
Bir gün, bir genç kız amca der
Teyze der bir deli oğlan
Önce bir şaşkınlık olur
Oynuyorsun benimle çok zamandır, eğleniyorsun
Yaklaşıp yaklaşıp duruyorsun, sonra kaçıyorsun
Bilinmez numaralardan telefonlar arıyor beni
Kalbim senin için çarpıyor, duymak için sesini
Bana bir şey diyecek gibi oluyorsun, demiyorsun
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!