Yılmaz Erbay Şiirleri - Şair Yılmaz Erbay

Kaş gözünden öte, saçından öte,
Göz yaşımda yitirdiğim körpe.
Nasihatlerim tedavide.

Diken bedenimde yırtık fikir,
Dize gelir söylemlerle.

Karanlıksın gözlüklerden,
Gökyüzü de sen gibi,
Neden?
Sorular saklı kilitli kasada,
Rengini unuttuk yok akılda.
Tırmaladıkça düz duvara,

Bir gün olsun
Seni yaşıyorum demedin
Oysa hayat da olan hep sendin
Ben tiryakindim senin
Sensiz beklide hiçtim
Sen gittin ben bittim

Kapı çaldı sen geldin.
Ne iyi ettin de uğradın.
...Kaç zaman geçti,
Kaç bahar silik sensiz.
...Ağlamaklı
Kurtarılmayı beklerken,

Hatırlar gibiyim,
Yağmur damlası gülüşlerini.
Yok böyle bir dünya,
Sevemez kimse benim gibi.
Hayalinle süslüyorum düşleri.
Özledim,

Soğuğa inat yanlızlığım,
Tasını tarağını al da git.
Bir tutam gücüm varken,
Yüzündeki ben solmadan git.

Lekeli inşaat hayalim,

Aşina yüzünde çizgilerin,
Yalın kalsın bırak.
Hayatın anlamı üç beş kelime,
Ne fayda çırpınmak.

Ufka çizgidir hayallerin,

Öne doğru sessiz bir adım attı.
Etrafındaki yıldızların farkında olmadan.
Göğe yükselen terlemiş melodilerin arasında.
Yediği pasta aynıymış gibi.
Ayaklarının altında ince köseleler.
Derin su birikintisi içinde kaybolan ayakkabı bağcıkları.

O kadar çok düşüncem var ki...
Fiziğim, beynime yetişemiyor!

Herkes sakladı,
Uzak aşklarını...

Kimi cebinde taşıdı,
Kimi yüreğinde..