Yıllarca yandım Şiiri - Murat Ülkü

Yıllarca yandım, gönlümde seni düşündüm,
Huzurdan çaldım da o günle bölüştüm.
Sana adanmış bir ömür boşa harcadım,
Ne kışım oldu, ne de baharım yeniden geldi.

Ben seni çok düşündüm, yetmez mi ki böyle,
Şimdi sıra sende, bir ses ver, haber gönder.
Artık sen de beni düşün, bir defa gel söyle,
Bu yürek ne ister, anla ve yol göster.

Aynalar yorgun yüzüme bakmaktan usandı,
Sensiz geçen her an, derin bir yara açtı.
Ömrüm geçti boş umutlara tutunmaktan,
Sanki ruhuma düşen bütün istek kaçtı.

Ya gelip bu derdime ebedi derman olursun,
Ya da bu sevda sadece benimle sona erer.
Çünkü bu aşkın yükünü artık paylaşmak gerek,
Gönlünü bana aç, ruhuma o gün yeter!

Belki bir sabah kapıma usulca çalarsın,
O yorgun bekleyiş sanki sona erer mi?
Bu sessiz çığlığa bir yanıt olursun,
Gözlerime yeniden o bahar gelir mi?

Unutma ki bu kalp, bir kere aşkla söz verdi,
Bu sevda bir yemindir, geri dönülmeyecek söz.
Ya bu yol ikimizle sonsuzluğa vardı,
Ya da böylece bir ömür daha sürülmez!