Yıllar Yılı Şiiri - Hürmüz Demir Söğüt

Kucak kucak dert bende kiç bitmez
Yaşayan bir canım, ağlayan bir masun...
Yoksul aç şehir kocaman bir orman
Muhtaç alın terine çoğu zaman insan
Yaşayışımda çiğnetmedim kimseye onurumu
İhtiyarladım bulutlar düştü gölgelen dimi ne?
Yaşadım namusluca ne bulduysam yetindim,
Ne taht istedim, ne taç açlık benimdi!
En güzel yıllarım boşuna geçip gitti,
Üç beş adım ötemde devamlı bir yudum suyum vardı
Hayt diyince hep çile, acı gelir aklıma
İş diyince askeri ücret, kira bile ödenmiyor
Bazen nankördü hayat bazen cimri,
Hiç büyümedi diktiğim fidan, gölge olmadı
Hastalandım ölüme direndim yorgan, döşek
Çoğu zaman ne doktur yüzü gördüm nede ilaç...
Karnım yarı aç kalktığım sofralardan,
Bir dilim ekmek olur, bazen kara lahana veya soğan
Ben insanım, yaşayan gülümseyen, konuşan
Yıllar yılı bazen susuz, bazen aç..!