Yıllar geçti Şiiri - Polat İsmailoğulları

"Yıllar geçti.
Biliyor musun yıllar bir takvim yapraklarının bir bir eksilmesiyle
Geçer acımasız Çıkar sana karşı
Geçen onca yıllar
Hele birde kırgınlığın varsa çocuklundan boş bir makara kalmışsa
Avuçlarının içinde gözlerin gökyüzünde yüreğin acı içinde
Ağlamaktan beter hayal kırıklığı
Canına okuyarak geçen o yıllar
Var ya o kahrolası yılar da kaldı benim çocukluğum
Daha sekiz on yaşlarında
Elimde ip makaram kolumun altında
Uçurtmam içim içime sığmıyor
Boş yemyeşil tarla göklerde süzülen
Uçurtmam ve ben
Nasıl mutluyum nasıl
Biraz sonra olacaklardan habersiz
"Kopan o ip
Tüm yaşamımı etkileyecekmiş
Nerden bileyim

En kötüsü de etrafa renk saçarken
Kendi içinde fırtınalar koparıyor olmak...
Akıntıya kürek çekmek
Herkesi kendin gibi bilmek ve görmek
Ah Öyle ya Polat
Alış buna
Alış ki canın daha fazla yanmasın
Kimseye güvenme
En yakının herkesten fazla acıtır ...
Boğuluyorum gibi hissetmekten
Susuz boğulmaktan
Yoruldum
ihtiyaç yok sahte yalan dostlara
En derin denizlerde boğula boğula öğrendim tek bir nefesle yaşamayı
Ben her şeyi aşacağım.
Ben kendimi bile yeneceğim kimse yenemesin diye.
Ve anladım ki
"Başkalarını çok fazla düşünen bir kimse kendisini unutur.
Kendime
Sustun,
Evet ,
Bitti mi?
Bitmedi aslında....
Bazen sadece susarsın
Sustum ve kendimi dinledim...
Ve gök yüzünün çaldığı uçurtmayı
İçimin renkleriyle tekrar tekrar uçuracağım alacağım benden çalınan
Çocukluğumu alacağım
Bilgin olsun yıllar

Polat ismailoğulları..